به نقل از «فارس»

«سینما کتاب»؛ میزبان بازدیدکنندگان از نمایشگاه کتاب

تاریخ انتشار: ۲۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۷۲۷۰۱۷

به گزارش خبرگزاری فارس، مهدی طاهری مدیر سینما سیار انجمن سینمای جوانان ایران از اکران آثار سینمایی، فیلم کوتاه، انیمیشن و مستند همزمان با برگزاری سی و چهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران خبر داد و گفت: مجموعه سینما سیار انجمن سینمای جوانان ایران با شعار «سینمایی به وسعت ایران» همواره در تلاش است تا در موقعیت ها و فضاهای مختلفی که امکان اکران آثار سینمایی باشد اقدام نماید، اکنون هم فرصت اکران در نمایشگاه کتاب ایجاد شده که امیدواریم کتاب دوستان در کنار بازدید و خرید از نمایشگاه لحظاتی را در کنار ما به تماشا بنشینند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: علاقه مندان به تماشای آثار سینمای می توانند به صورت رایگان از این ظرفیت بهره مند شوند و به همین منظور هر فرد می‌تواند تا ۲ بلیط را در سایت سینما سیار به نشانی www.cinemasayar.ir مراجعه کنند و با وارد کردن اطلاعات خواسته شده بلیط خود را رزرو کنند.

طاهری در ادامه با اشاره با فضای مناسب نمایشگاه برای اکران آثار سینمایی گفت: ظرفیت ما برای پذیرش مخاطبان اندکی محدود است و حتما باید پیش ا حضور رزرو انجام شود، هرچند در صورت وجود ظرفیت میزبان علاقه مندان حاضر در نمایشگاه هم خواهیم بود.

جدول نمایش آثار سینمایی، کوتاه و مستند در سی و چهارمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران/ ۲۰ تا ۳۰ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲

نمایش فیلم مستند و بزرگداشت فرهیختگان و صنعت نشر

۱- مستند شخصیت‌نگار: روشنای زندگی (زندگی علامه محمد تقی جعفری)

۲- مستند شخصیت‌نگار: آن زمستان (زندگی آیت‌الله محمدتقی مصباح یزدی)

۳- مستند شخصیت‌نگار: هیچ‌کس منتظرت نیست (نگاهی به زندگی زنان)

۴- مستند شخصیت‌نگار: فرزانه فروتن مدار ما (زندگی ایرج افشار، ‌شناس، مصحح و پژوهشگر)

۵- مستند شخصیت‌نگار: و اما نامبرده (زندگی محمدحسن اسلام‌پناه؛ صحاف کرمانی، مصحح و پژوهشگر)

۶-مستند شخصیت‌نگار: آثار عجم (زندگی فرصت‌الدوله شیرازی مولف آثار عجم، بحور الالحان و …)

۷- مستند شخصیت‌نگار: شازده حمام (زندگی محمدحسین پاپلی‌یزدی، جغرافی‌دان، پژوهشگر)

۸- مستند شخصیت‌نگار: هفت آسمان (زندگی نصرالله مردانی شاعر و چهره ماندگار ادبیات )

۹- مستند شخصیت‌نگار: شناسای دل (زندگی دکتر حسن انوری، سرپرست تألیف فرهنگ بزرگ سخن، مصحّح گلستان سعدی)

۱۰- مستند شخصیت‌نگار: چونان سرو (زندگی دکتر محمد علیاسلامی ندوشن، شاعر، منتقد

۱۱- مستند شخصیت‌نگار: متولد آذر (زندگی مرتضی سرهنگی چهره برگزیده هنر انقلاب و پژوهشگر پیشکسوت دفاع مقدس)

تماشای رایگان فیلم در سی و چهارمین نمایشگاه کتاب تهران

مهدی آذرپندار، رئیس انجمن سینمای جوانان ایران گفت: بعد از نمایش هر فیلم، نشست‌هایی را درباره فیلم و رابطه بین سینما و کتاب و نیز معرفی کتاب‌های مرتبط با فیلم بین کارشناسان برگزار خواهیم کرد.

به گزارش روابط عمومی انجمن سینمای جوانان ایران، مهدی آذرپندار، رئیس انجمن سینمای جوانان ایران در گفت‌وگو با ایبنا در خصوص جزئیات غرفه «سینما کتاب» در نمایشگاه کتاب ۱۴۰۲ عنوان کرد: مجموعه انجمن سینمای جوانان به‌عنوان بزرگ‌ترین مدرسه سینمایی ایران و یکی از بزرگ‌ترین مدارس سینمایی دنیا مسلماً نمی‌تواند از مقوله کتاب و پژوهش جدا باشد. وقتی بزرگ‌ترین رویداد حوزه کتاب کشور، یعنی نمایشگاه کتاب، برگزار می‌شود انجمن سینمای جوانان هم به‌عنوان غرفه‌دار و هم به‌عنوان یک مشتری فضای کتاب، به‌خصوص در حوزه سینما، خودش را ملزم به مشارکت می‌داند.

وی افزود: امسال تفاهم‌نامه‌ای که بین انجمن سینمای جوانان و خانه کتاب شکل گرفت و اتفاق بسیار خوبی بود باعث شد ما غرفه‌ای را با عنوان «سینما کتاب» در نمایشگاه کتاب داشته باشیم. همانطور که خانه کتاب ملزم شد تا در جشنواره فیلم کوتاه تهران غرفه داشته باشد و باعث شد از فرصت‌ها و در واقع رویدادها استفاده کنیم که یک آشتی بین اهالی سینما و حوزه کتاب برقرار شود. در گذشته هم اهتمام بر این بود که حوزه اقتباس جدی گرفته شود و در جشنواره فیلم کوتاه تهران هم همیشه جایزه ویژه‌ای برای اقتباس بوده است. خانه کتاب هم سال گذشته جایزه ویژه اقتباس را در بخش‌های جنبی جشنواره و در اختتامیه اهدا کرد. البته در گذشته هم این جایزه ویژه اقتباس بوده اما فراموش شده بود که خوشبختانه امسال به‌همت آقای علی رمضانی احیا شد.

آذرپندار تصریح کرد: با توجه به اینکه مجموعه انجمن سینمای جوانان انتشارات هم دارد و ما تولید کتاب هم داریم به همین جهت حضور ما در نمایشگاه کتاب کمک می‌کند بتوانیم با کسانی که در حوزه سینما و آموزش سینما فعالیت دارند ملاقات چهره‌به‌چهره حضوری داشته باشیم. در این رویداد ما می‌توانیم در مورد آخرین تحولات حوزه نشر و فیلم کوتاه گفت‌و‌گو داشته باشیم و از این فرصت برای تعامل با علاقه‌مندان حوزه کتاب و فیلم کوتاه استفاده کنیم.

مهدی آذرپندار در خصوص پخش فیلم گفت: به‌کمک ظرفیتی که سینما سیار انجمن سینمای جوانان در اختیار ما قرار داده سانس‌های مختلفی را تدارک دیده‌ایم؛ به ویژه برای فیلم‌هایی که فضای اقتباسی دارند و به‌نوعی اقتباس از واقعیت، تاریخ شفاهی یا اقتباس مشخص از یک کتاب هستند؛ برای مثال فیلم غریب که به‌طور مشخص اقتباس از چند کتاب راجع به شهید بروجردی است. در تنظیم برنامه‌های این رویداد به فیلم‌های کودک، فیلم‌های کوتاه اقتباسی، مستندهای اقتباسی و فیلم بلند توجه کرده‌ایم.

رئیس انجمن سینمای جوانان ایران در رابطه با کتاب‌های انتشارات عنوان کرد: یکی‌دو عنوان کتاب جدید داریم اما برنامه‌های رونمایی کتاب‌ها معمولاً در جشنواره فیلم کوتاه تهران اتفاق می‌افتد و نمایشگاه کتاب بیشتر محل عرضه است. در تلاشیم نویسندگان این کتاب‌ها بیایند و نشست‌های نقد و بررسی داشته باشیم. بعد از نمایش فیلم، نشست‌هایی را بین کارشناسان در مورد کتاب و فیلم و رابطه بین سینما و کتاب و نیز معرفی کتاب‌های مرتبط با فیلم برگزار خواهیم کرد. این برنامه با هدف بررسی ظرفیت‌های اقتباس و اشاره مشخص به کتابی که از آن اقتباس شده در نظر گرفته شده است.

وی در پایان گفت: سینما کتاب در طبقه دوم واقع شده است و انیمیشن لوپتو و فیلم‌هایی از جمله غریب، دسته دختران و هناس اکران خواهند شد. علاقه‌مندان برای تماشای فیلم در سینما کتاب می‌توانند از طریق این لینک رزرو بلیت فیلم را با تخفیف ۱۰۰درصدی و به‌صورت رایگان انجام دهند. همچنین برای مخاطبانی که در نمایشگاه با سینما کتاب مواجه ‌می‌شوند از نیم ساعت مانده به شروع سانس‌ها ظرفیتی باز خواهد شد.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: سینما کتاب انجمن سینمای جوانان ایران نمایشگاه کتاب آثار سینمایی داشته باشیم آثار سینمای علاقه مندان فیلم کوتاه سینما کتاب سینما سیار کتاب ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۷۲۷۰۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فیلم سینمایی آپاراتچی ،روایتی از سینما برای سینما

آپاراتچی تازه‌ترین روایت سینما از سینما است و آنچه این فیلم را از دیگر آثار مشابه در این زمینه متمایز می‌کند، پرداختن به سینمای مردمی است و تقابل آشکاری که این نوع از سینما با دو جریان تحجر و شبه روشنفکری دارد.

آپاراتچی داستانی اقتباسی از کتابی به همین نام است درباره جوانی به نام جلیل که عشق به سینما او را با مشکلات زیادی رو به رو می‌کند. آپاراتچی درامی کمدی است که به شیرینی از وقایع تلخ دهه 60 ایران و تقابل دو جریان تحجر و شبه روشنفکری صحبت می‌کند؛ بدون آنکه دچار شعارزدگی شود و یا حقیقت را سانسور کند. بازی بازیگران خوب است و انتخاب لوکیشنی بجز تهران مخاطب را از کلیشه‌هایی نجات می‌دهد که غالب فیلم‌های سینمایی تولیدشده در سال‌های اخیر سعی دارند از دهه 60، فضای فرهنگی آن دوران و حتی آدم‌هایش به ما تحمیل کنند.

آپاراتچی همچنین در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند. به بهانه اکران نوروزی و آغاز اکران‌های مردمی فیلم آپاراتچی، به معرفی و بررسی این فیلم می‌پردازیم:

خلاصه و داستان

داستان فیلم آپاراتچی درباره یک نقاش ساختمان جوان به اسم جلیل است که سواد و تحصیلات ندارد اما شیفته سینما است و بعد از تجربه ساخت چند فیلم سوپر هشت (فیلمی که با دوربین‌های سوپر هشت میلی متری فیلمبرداری شده است)، به دنبال تولید فیلمی سینمایی است که او را به رویای دیرینه‌اش، یعنی سیمرغ بلورین برساند.

این فیلم اقتباسی آزاد از کتاب آپاراتچی، نوشته روح‌ الله رشیدی است که در دهه 60 می‌گذرد و در کنار قصه اصلی، رویدادهای اجتماعی این دوره از جمله جنگ تحمیلی و ترور را به تصویر می‌کشد.

قاضی نوری که از شخصیت‌های مخوف شهر است، ترور می‌شود و جلیل رشیدی تصمیم می‌گیرد با ساختن فیلمی از زندگی نوری، شانس خود را برای راه یافتن به جشنواره فیلم فجر و دریافت سیمرغ امتحان کند.

جلیل طائفی یا همان جلیل فیلم آپاراتچی

شخصیت جلیل رشیدی برگرفته از کارگردانی به نام جلیل اسد طائفی است که ساکن تبریز است. آقا جلیل سواد خواندن و نوشتن نداشته اما به دلیل علاقه فراوان به فیلمسازی، یک دوربین عکاسی می‌خرد و با همکاری گروهی از دوستانش (جوانان توحید) چند فیلم کوتاه تولید می‌کند که از جمله آن‌ها می‌توان به فیلم نوری در تاریکی اشاره کرد. وی تا کنون 120 فیلم ساخته که تقریباً 80 تا از آن‌ها از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مجوز پخش گرفته‌اند.

برخی معتقدند جلیل طائفی را می‌توان به عنوان یک بنیاد سینمایی کامل در نظر گرفت؛ چرا که تمامی مراحل تولید و اکران فیلم‌ها را شخصا جلو می‌برد. او حتی برای نهادها و سازمان‌ها اقدام به بلیت ‌فروشی می‌کرد تا سرمایه اولیه خودش را به دست بیاورد. برخی از دوستان جلیل که در گذشته مقابل دوربین او می‌رفتند، اکنون جزو پیشکسوتان سینمای تبریز هستند؛ افرادی همچون رضا ناجی، کریم هاتف و جواد درخشان

بازیگران و عوامل

تورج الوند، فاطمه مسعودی‌فر و رضا ناجی در کنار بازیگرانی، چون هومن برق‌نورد، بهنام تشکر، امید روحانی، وحید مبصری، امین گلستانه، حسین عابدینی، ولی فروتن و علیرضا استادی در این فیلم ایفای نقش کرده‌اند.

قربانعلی طاهرفر کارگردان و سجاد نصراللهی‌نسب تهیه‌کننده آپاراتچی هستند.

کارگردان فیلم آپاراتچی

قربانعلی طاهرفر در سال متولد ۱۳۵۱ تبریز و در حال حاضر عضو شورای بررسی فیلم و فیلمنامه همین استان است. او از سال ۱۳۶۱ وارد انجمن سینمای جوان شده و در سال ۱۳۷۲ اولین فیلم خود را با نام خاک آشنا ساخته است. طاهرفر در سال ۱۳۷۵ اولین مجموعه تلویزیونی خود را با موضوع کودک و نوجوان، به نام «سحرخیزان کوچک» تولید نموده و «ترمینال غرب»، ازجمله آثار اوست که فانوس هفتمین جشنواره عمار را کسب کرده است.

همچنین نویسندگی و کارگردانی ۶ فیلم بلند،‌ کارگردانی بیش از ۱۰ فیلم کوتاه  و ۸ مجموعه تلویزیونی نیز در کارنامه او به چشم می‌خورد. کارگردانی و تهیه کنندگی بیش از ۶۶ مجموعه مستند و ده‌ها فیلم مستند، و نگارش ده‌ها فیلمنامه از دیگر فعالیت‌های هنری‌اش محسوب می‌شود. طاهرفر در دوره هفتم و نهم جشنواره مردمی فیلم عمار عضو هیئت‌داوران بخش فیلمنامه بوده است.

قربانعلی طاهرفر، کارگردان تبریزی فیلم آپاراتچی است که در هفتمین دوره جشنواره مردمی فیلم عمار، فانوس بهترین فیلم را برای سینمایی «ترمینال غرب» دریافت کرد. به گفته سازندگان فیلم آپاراتچی، مجری طرح این فیلم، مسعود ملکی، اصرار داشته که کارگردان اثر اهل تبریز باشد.

جایزه ها و افتخارات فیلم آپاراتچی

جایزه ویژه هیئت داوران در بخش بهترین کارگردان نگاه نو (فیلم‌های اول) | چهل و دومین جشنواره فیلم فجر – ۱۴۰۲

نقد و بررسی

فیلم سینمایی آپاراتچی یک کمدی درام است و علی رغم جدیت سوژه (همچون سکانس‌های مربوط به تشییع پیکر شهید و یا نماز جمعه)، مخاطب را به خنده وامی‌دارد. با این حال قربانعلی طاهرفر، کارگردان آپاراتچی، معتقد است با وجود موقعیت‌های کمدی در دل کار، این فیلم کمدی نیست؛ بلکه این موقعیت‌ها به زعم بیننده شیرین خواهند بود. شاید یکی از دلایل اینکه از دیدن آپاراتچی خسته نمی‌شویم یا نمی‌توانیم آن را دوست نداشته باشیم هم، همین باشد.

آپاراتچی فیلمی نیست که کسی بتواند از آن بدش بیاید. فیلم به‌وضوح از جذابیت نوستالژی‌ها بهره می‌گیرد اما در روزگاری که فیلم‌های نوستالژیک سینمای ایران بسیار پرتعداد شده‌ آنچه آپاراتچی را متفاوت می‌کند، اولا بخشی از نوستالژی‌های جامعه ایران است که سراغ آن رفته یعنی شهرستان‌ها و روستاهای دور از مرکز و ثانیا نوع نگاهی است که به آن نوستالژی‌ها دارد. فیلم از بعضی مناسبات آن دوران انتقاد می‌کند اما برخلاف نمونه‌هایی که در فضای هم‌عصر آن قصه می‌گویند با نگاه طبقه متوسط امروزی، مناسبات دیروز را قضاوت نمی‌کند و حتی تا آخرین لحظه حرمت نسل پدران را نگه می‌دارد. آپاراتچی یکی از شیرین‌ترین فیلم‌های سینمای ایران است که درباره عشق به خود سینما ساخته شده‌ است.

اعضای واحد تاریخ شفاهی در دفتر جبهه مطالعات فرهنگی انقلاب اسلامی در تبریز، پروژه‌ای را برای ضبط و جمع‌ آوری تاریخ شفاهی مربیان پرورشی این شهر در دهه 60 آغاز می‌کنند. پس از آنکه در طول این مصاحبه‌ها، نام فیلم «نوری در تاریکی» به عنوان فیلمی که در مدارس اکران می‌شد، توسط اکثر مربیان تکرار می‌شود، تیم پژوهش دست به کار می‌شود تا کارگردان گمنام این فیلم را پیدا کند.

نتیجه ساعت‌ها گفتگو با آقای جلیل طائفی می‌شود کتاب «آپاراتچی» که روح الله رشیدی مطالب آن را گردآوری کرده است. حسین تراب نژاد، نویسنده فیلم آپاراتچی، بعد از مواجهه با این کتاب به فکر نوشتن فیلمنامه‌ای بر پایه آن می‌افتد؛ آن هم به سبب اتفاقات منحصر به فردی که آقا جلیل پشت سر گذاشته؛ از جمله تلاش‌های او برای گرفتن مجوز، دستگیرشدن توسط کمیته و البته نام بردن از او در آنتن بی بی سی! و اینگونه فیلم سینمایی آپاراتچی ساخته می‌شود.

نقد فیلم سینمایی آپاراتچی از دیدگاه منتقدان:

سید مهرزاد موسوی

فیلم آپاراتچی همان جنس فیلم ارگانی (به قول امیر قادری؛ سینمای نفتی) است که در شرایط ایده‌آل باید باشد! حالا اینکه در شرایط ایده‌آل باید فیلم ارگانی داشته باشیم یا نه، بحث دیگری است… یعنی فیلمی که اگرچه موضوعی خاص را سوژه کرده ولی -مثل بی‌نهایت فیلم ارگانی مشابه- پول را دور نریخته است. هم ارزان‌ساز است و هم می‌تواند مقداری از سرمایه هزینه‌شده را برگرداند. از سویی، در شهر و لهجه محل ساختش متوقف نشده و با اینکه در تبریز می‌گذرد ولی بیشترِ فیلم لهجه ترکی لحاظ شده و دیالوگ‌های محدود ترکی دارد.

ایده ابتدایی فیلم آپاراتچی، پرداخت آن و اغلب بازی‌ها خوب یا قابل قبولند، به‌خصوص که در انتهای فیلم، نقبی هم به منبع اقتباس اصلی می‌زند و مستند بودنش را به رخ می‌کشد. فیلم بی‌ادعایی که نباید انتظار زیادی هم از آن داشت. کاش کارگردان فیلم‌اولی (که انصافا این فیلم برای اولین تجربه سینمایی، قابل قبول است) در فیلمنامه و اجرا، به شوخی‌های بیشتر و متنوع‌تر و گره‌گشایی قوی‌تری فکر می‌کرد تا اثر اولش با همه این داشته‌های مثبت، شایسته‌تر توصیه و تماشا شود.

محمد تقی‌زاده

آپاراتچی عجیب‌ترین فیلم این سال‌های سینمای ایران است؛ گاهی آنقدر دم دستی و ساده و ابلهانه به نظر می‌رسد که تماشاگران جدی‌تر سینما را پس می‌زند و در مقابل حرف‌ها و مضامینی را روایت می‌کند که از به روزترین چالش برانگیزترین و پیچیده‌ترین مسائل سیاسی اجتماعی ایران بعد از انقلاب است‌.

تصویر شهید نوری و تشابهات آن با ایت الله خلخالی و تداعی و موضعی که فیلم از اعدام نشان می‌دهد در نوع خود کم‌نظیر است. فیلم در انتها به مردم و عاشقان سینما تقدیم می‌شود اما در موارد زیادی مواضع حاکمیتی غلیظ و سنگینی را در قامت شوخی و سادگی مطرح می‌کند تا آپاراتچی، از عجیب‌ترین و در عین سادگی پیچیده‌ترین فیلم‌های این سال‌ها باشد.

آراز مطلب‌زاده

در میان حجم انبوهی از فیلم‌های متبختر ارگانی و فیلم‌های حقیر بیش بها داده شده «آپاراتچی» فیلمی است بی‌ریا، متواضع و تاحدی دلنشین در رثای عشق به سینما. فیلم با لحنی شیرین و خودمانی _ خواسته یا ناخواسته_ به بازخوانی دهه 60 پرداخته است. قهرمان فیلم در دل هیاهوهای دهه 60 به دنبال معشوق خود، سینماست و در پی این هدف به هر روشی متوسل می‌شود تا خانواده، جامعه و حاکمیت این عشق را به رسمیت بشناسند. عشقی سحرآمیز که قادر است آدم‌ها، روابط و باورها را دگرگون سازد و گفتمان دگماتیک حاکم بر آن سال‌ها را دستخوش انعطاف کند. فیلم در این مسیر ابدا به ورطه نوستالژی‌پروری نمی‌افتد، ارجاعاتی خوشایند و دقیق به سینمای ایران و جهان دارد و با خلاقیتی کمیاب با مفاهیمی مقدس مثل شهید شوخی می‌کند. البته آپاراتچی خالی از ایراد نیست. ایراد عمده‌اش هم به بحران هویت بومی/زبانی‌اش بازمی‌گردد. فیلم اگر به زبان ترکی ساخته می‌شد و از عناصر جغرافیایی و هویتی آذربایجان بهره‌های بهتری می‌جست، قطعا نتیجه‌ مطلوب‌تر می‌شد. با این حال همچنان هم جزء انگشت‌شمار آثار جشنواره است که مخاطب را آزار نمی‌دهد، به شعورش توهین نمی‌کند و تا پایان در سالن سینما نگهش می‌دارد.

محمد قربانی

با پارادیزوبازی و معرفی پسرکی شروع می‌شود که می‌خواهد در سال‌های اول پس از انقلاب، درباره یکی از شهدای ترورشده تبریز فیلم بسازد. اما در پایان، فیلم با مرد چاقوکشی بسته می‌شود که به واسطه بازی در نقش شهید، متحول شده است. علت این تشویش و بلاتکلیفی در روایت را باید در حرفی که از سوی سرمایه‌گذاران فیلم به آن تحمیل شده، جست‌وجو کرد. حضرات به دنبال حل مسائل روز در گذشته هستند و سعی می‌کنند فضا و اتفاقات دهه 60 را با نوستالژی‌بازی ماستمالی کنند. چند باری به این مساله اشاره می‌شود که شهید مدنظر، در بین مردم به بی‌رحمی معروف است و او را به‌عنوان قاتل می‌شناسند. درحالی‌که هیچ «مردم»ی در فیلم نمی‌بینیم و ارجاع اثر به مردمی است که در سال ۱۴۰۲ فیلم را تماشا می‌کنند. شخصیت‌ها بی‌آنکه چیزی در فیلم ببینیم، مرتب به موانع فیلمسازی اشاره می‌کنند اما تنها نماینده خشکه‌مذهب‌های ضدسینمای دهه 60، یک پیرمرد چلاق سنتی است که پسرش -نقش اول فیلم- را مرتب از فیلمسازی منع می‌کند. مساله همین‌قدر تقلیل‌یافته و دم‌دستی شده است. حاکمیت کاملا حذف شده و تنها یک امید روحانی پشت‌میزنشین داریم که عکس تارکوفسکی و پاراجانف را پشت سرش زده و جلوی فیلم را می‌گیرد. راست می‌گویید: همه چیز زیر سر پاراجانف بود.

ایمان‌ عظیمی

بالاخره در پنجمین روز از جشنواره‌ فجر چشم‌مان به جمال فیلمی روشن شد که می‌توان روی کیفیت خوبش به اجماع دست یافت. «آپاراتچی» روایت یک جوان عشق سینماست که می‌خواهد شانس خود را برای ساخت فیلم بلند سینمایی در ابتدای شکل‌گیری حکومت جمهوری‌اسلامی امتحان کند و با جادوی سینما ره 100 ساله را یک‌شبه به سامان برساند. فیلم موفق می‌شود با هجو مناسبات موجود در بطن اجتماع آن دوران و همین‌طور افراد سرشناس در دستگاه قضای جمهوری‌اسلامی توقع مخاطب را از تماشای یک اثر موجه و نسبتا خوب برآورده سازد. آپاراتچی به برهه‌ای از زمان اشاره دارد که تکلیف سینمای ایران مشخص نبود و هر دسته و گروهی سعی داشت سازش را در دستگاه خودش کوک کند. عده‌ای با تغییر مضمون فیلم‌هایشان خواستند همان اسلوب فیلمفارسی را به دوران تازه بیاورند و حرف‌شان را به کرسی بنشانند و عده‌ دیگری نیز درصدد صادر کردن نسخه‌ پاراجانف و تارکوفسکی و حقنه‌ آن به ذائقه‌ مخاطب بودند. با فیلمی خوش‌ریتم طرف هستیم که به‌هیچ‌وجه تماشاگرانش را اذیت نمی‌کند و می‌تواند با جلوه‌های صوتی و همین‌طور بازی‌های خوب بازیگرانش تا انتها از مخاطب خنده بگیرد. حرف‌های بیشتر بماند برای اکران عمومی.

فیلم آپاراتچی برای رده سنی بالای 13 سال مناسب است و مفاهیمی از جمله تلاش برای رسیدن به اهداف، هر چند موانع و افراد مختلف اجازه ندهند و همچنین احترام به خانواده، به ویژه پدر در این فیلم به چشم می‌خورد.

نیایش احمدی _ خبرنگار تحریریه جوان قدس